Goede berichten uit de rimboe

De vijf recensies, tot nu toe, van mijn verhalenbundel 'Het verbond tegen meedogenloos mooie jongens, en andere zwartgallige verhalen' zijn unaniem lovend. Ben ik blij mee, maar nog belangrijker zijn voor mij de positieve lezersreacties. Ik schrijf immers niet voor recensenten, ik schrijf voor lezers. Heus.

Op de website van Boekscout (zie link hieronder) kun je wat van die reacties lezen. Ik licht er hier een hele fraaie uit, namelijk die van lezeres Lydia uit de Zuid-Franse rimboe:

"Stellweg noemt zichzelf een "buitenstaander uit overtuiging". Dat levert als bijvangst op dat hij een goed observator is (geworden) die situaties fijnzinnig fileert en met een rijk en subtiel taalgebruik goede verhalen schrijft. De verhalen in deze bundel zijn nogal verschillend van sfeer, variërend van enigszins filosofisch tot surreëel tot licht pamflettistisch. Maar altijd verrassend, prikkelend en stemmend tot nadenken. Wat een fijne bezigheid is immers.

Vaak liet het slot van zijn verhalen me in verwarring achter, want telkens popte er aan het einde een soms venijnige wending op die mij als lezer wat uit balans bracht en me noopte de bundel even weg te leggen. Fijn, want op literaire achtergrondmuziek wacht immers niemand. Zwartgallig? Neuh, vond ik eigenlijk niet. Of ben ikzelf nóg zwartgalliger zodat deze verhalen oplichten in het donker?"

Dankjewel, Lydia! "Vous avez fait mon jour", zoals men in de Franse rimboe pleegt te zeggen.

Het wachten is nu, voor de broodnodige afwisseling, op een kritische bespreking, waarin mij wordt verweten dat mijn verhalen 'niet verbindend genoeg' zijn en te weinig 'hoop' bieden. Zou ik zo graag willen! Want mijn antwoord zou dan zijn dat zwartgalligheid ons meer verbindt dan hoop, ook al willen we dat meestal niet toegeven.